Νιώθεις κούραση; Νιώθεις ότι πλέον δε μπορείς να αποδώσεις πουθενά και σε πιάνουν τα κλάματα; Τι συμβαίνει όταν φορτώνεις υπερβολικά το πρόγραμμα σου; Έχεις ακουστά για το burn out και τι σημαίνει; Είναι αυτό που λέμε το “έχω καεί” και δε μπορώ πλέον να είμαι λειτουργική σε κανέναν τομέα- προσωπικό ή επαγγελματικό. Σου έχει συμβεί ποτέ αυτό; Πιστεύω πως αν όχι, σίγουρα έχεις φτάσει κοντά.
Θα μοιραστώ μαζί σου την ιστορία μου σχετικά με την υπερφόρτωση του προγράμματος μου και πως αυτό κατέληξε. Όχι ότι πιστεύω πως έπαθα ότι πιο “τραγικό” υπάρχει, όμως εμένα με κλόνισε και με έκανε να αναθεωρήσω πράγματα, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Τι μου συνέβη όταν υπερφόρτωσα το πρόγραμμα μου
Στην αρχή ήμουν γεμάτη ενέργεια και πίστευα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Άλλωστε 24 ώρες έχει η μέρα, χωράνε πολλά πράγματα- έλεγα τότε στον εαυτό μου. Οπότε είχα τη δουλειά, μετά έβαζα και λίγη ακόμα δουλεια- για να έχω έτοιμο ό,τι χρειάζομαι για την επόμενη μέρα- έβαζα μετά άλλες δραστηριότητες, κάπου στα ενδιάμεσα να δω και τους φίλους μου για ένα καφέ και στο τέλος της μέρας, να καθαρίσω το σπίτι, να βάλω ένα πλυντήριο.
Όλα φάνταζαν τόσο τέλεια και εφικτά και μάλιστα θυμάμαι ότι τα επίπεδα άγχους μου ήταν κοντά στο μηδέν και η αδρεναλίνη του “όλα τα μπορώ” καλά κρατούσε. Και όντως για ένα μεγάλο διάστημα έκανα 100 πράγματα μέσα σε μια μέρα. Εγώ είχα εντυπωσιαστεί με τον εαυτό μου και οι φίλοι μου, αν και ήταν και αυτοί εντυπωσιασμένοι, μου έλεγαν να πάρω και μια ανάσα και να ζήσω λίγο.
Δες επίσης: 7 Προειδοποιητικά σημάδια ότι εξαντλείσαι πνευματικά και ψυχικά!
Περνούσε ο καιρός και ξαφνικά είχα αρχίσει να νιώθω και πάλι αυτό το μικρό το στρες. Αυτή τη φορά όμως συνοδευόταν και από εκνευρισμό. Στις αρχές έλεγα ότι απλά είναι μια κακή μέρα ή μια κακή εβδομάδα. Όσο κυλούσαν οι μέρες, εκνευριζόμουν με το παραμικρό και με στεναχωρούσε το παραμικρό.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πήγα να παρκάρω το αμάξι βιαστικά και κάπως έτσι δεν κατάφερα να το παρκάρω σωστά, οπότε έπρεπε να κάνω κανά δυο μπρος-πίσω. Δε θα σου κρύψω πως από τα νεύρα μου έβαλα τα κλάματα. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, μόνο νεύρα, πλέον οι κοινωνικές μου συναναστροφές ήταν ελάχιστες μιας και “δε μπορούσα να συνεννοηθώ” και η ψυχολογία στα πατώματα.
Και κάπου εκεί άρχισε η κατρακύλα. Η κούραση από το να τρέχω σε υποχρεώσεις όλη μέρα και να προσπαθώ να τα προλάβω όλα είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που απλά δεν μπορούσα να ξυπνήσω. Σηκωνόμουν με το ζόρι, διάθεση μηδέν, στη δουλειά λάθη- ευτυχώς όχι μοιραία. Έπαψα να είμαι αποδοτική και πλέον είχα σταματήσει να μιλάω σε κόσμο γιατί ήξερα ότι αν συζητήσουμε, δε θα έχω υπομονή και θα τσακωθώ.
Ώσπου μια μέρα, γύρισα σπίτι και απλά κατέρρευσα. Ξέσπασα σε κλάματα και αναφιλητά χωρίς να ξέρω τον ακριβή λόγο που έκλαιγα. Αφού κάποια στιγμή ηρέμησα, άρχισα να σκέφτομαι τι μου συμβαίνει και γιατί έφτασα εδώ. Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι είχα υπερφορτώσει το πρόγραμμα μου και απλά πλέον είχα καεί.
Δες επίσης: Πως να αντιμετωπίσεις την συναισθηματική εξάντληση!
Τι έκανα; Προφανώς χρειαζόμουν λίγο χρόνο να ηρεμήσω και να ανασυγκροτηθώ. Πήρα λίγες μέρες άδεια από τη δουλειά, άδειασα το πρόγραμμα μου από τα πάντα. Έκλεισα τηλέφωνο και απλά κοιμήθηκα, χαλάρωσα και φρόντισα τον εαυτό μου. Επαναπροσδιόρισα το πρόγραμμα μου, αφήνοντας χρόνο για μένα που να μπορώ πραγματικά να χαλαρώσω.
Ξεκίνησα να λέω “όχι”, “δε μπορώ” – ίσως το δυσκολότερο κομμάτι μιας και δε μπορώ να χαλάω χατίρια. Αν έμαθες κάτι από την ιστορία μου ή κάπως μπορείς να σχετιστείς με αυτή, ξέρεις τι συμβαίνει όταν βάζεις πολλά καρπούζια κάτω από μία μασχάλη. Όχι μόνο φθείρει εσένα ψυχολογικά, αλλά καταστρέφει και τις επαγγελματικές και φιλικές σου σχέσεις. Η συμβουλή μου είναι απλά να σταματάς για λίγο μέσα στη μέρα σου και να παίρνεις μια ανάσα. Μη βιάζεσαι να τα προλάβεις όλα. Πρόλαβε όσα αντέχεις να προλάβεις.
